Pokój Edwarda

Bella

Obudziłam się i delikatnie odkryłam kołdrę tak aby nie zbudzic Edwarda.
Zaburczało mi w brzuchu. Pomyślałam, że zrobi nam kanapki.
Delikatnie pocałowałam go w czoło i zeszłam na dół.
/kuchnia/

Edward

Otworzyłem oczy.
Boże, czułem się jakbym, spał tydzień!
Powoli przyzwyczajałem się do światła.

Bella

/ kuchnia /
Delikatnie otworzyłam drzwi od pokoju nogą i wtargnęłam do nigo z tacą z kanapkami i herbatą z cytryną.
Było zimno.
Idąc w kierunku szafki zauważyłam, ze Edward już się obudził.
- Dzień dobry - powiedziałam ziewając. - Głodny? - zapytałam i postawiłam tacę na łóżku.

Edward

- Bardzo -- spojrzałem się na kanapki i wybuchnąłem śmiechem - Serio Bello? Kolorowe kanapeczki? Czymś sobie zasłużyłem? - pytalem.

Bella

- Na przykład naszą pierwszą randką i mam nadzieję, że jeszcze sobie zasłużysz, a teraz jedz.
Wzięłam jedną z dwóch szklanek z herbatą i zaczęłam pic.

Edward

Dziś poniedziałek... szkoła... minęła.
Cóż.
Przypomniałem sobie, że dzisiaj miałem jechać do <kogoś tam> po <coś tam> ( nie chce mi się grać, myśleć i wgl)

Zajadałem się kjanapkami przyaptrując się mojej ślicznej dziewcxzynie.

Bella

- Smakują? Bo wiesz, ja nadal nie mam pojęcia co lubisz - powiedziałam z uśmechem.

Edward

- Lubię ciebie, a nie czekaj ciebie nie lubię, ciebie przecież kocham, lubię wszystko co mi robisz, nie czekaj to też kocham! Lubię wf, to wszystko co lubię - zaśmiałem się.

Bella

- Cieszę się, skarbie, ale ja pytam co lubisz jeśc - wytłumaczyłam mu lekko rozbawiona. Zmieniłam pozycję. Wcześniej siedziałam po turecku, a teraz położyłam się na boku, a głowę podparłam na łokciu.

Edward

- Bello na prawdę lubię wszystko, uwierz mi Alice nie ma talentu do gotowania i nikt w mojej rodzinie nie ma. Jesteś jedyną osobą przy której mogę jeść nie obawiając się zatrucia pokarmowego - mówiłem z uśmiechem - A teraz możesz mnie pocałować, skoro już tak ładnie prosisz - zachichotałem.

Bella

- Kto prosi ten prosi, ale pocałować mogę.
Zaczęłam ssać jego wargi i język, całować każdy cal twarzy i szyi kąsac ją. Niewątpliwie całowanie i przytulanie mojego chłopaka stało się moim ulubionym zajęciem.

Edward

- Mógłbym na każde śniadanie cię całować, mógłbym tym żyć! - powiedziałem i pocałowałem ponownie Bellę.
- Malutka, będę cię musiał dzisiaj zostawić, mój wuj Dan prosił mnie o pomoc w jednej sprawie, nic ważnego, po prostu będę musiał wyjechać na góra dwa dni do Iowa do Knoxville. Wyjadę dziś o 21, ale postaram się wrócić jak najszybciej.

Bella

- Nic się nie dzieje. Będę się już zbierac. Odwieźc cę gdieś czy coś? - zapytałam i zaczęłam się ubierac we wczorajsze ciuchy.

Edward

- Ja wyjeżdżam dopiero o 21 - uśmiechnąłem się przyjaźnie. - Na pewno chcesz już iść? Nikt cię nie wygania, jeśli masz ochotę zostań, Bello, tyle ile chcesz.

Bella

- Dobra, to jeszcze chwilkę zostanę.
Zdążyłam ubrac tylko i wyłącznie dźinsy. Pozostałam w t-shircie Edwarda.
- Kochanie, mam proźbę - zaczęłam i położyłam się na jego łóżko.

Edward

Usmiechnąłem się do niej:
- Dla ciebie wszystko, słucham?

Bella

- Mogę sobie pożyczyc tę koszulkę ymm... na zawsze? - spytałam lekko zawstydzona. Lękałam się jak to odbierze. Ja po prostu chciałam móc poczuc jego zapach w każdej chwili.

Edward

Zaśmiałem się.
- Jasne jeśli chcesz, jak mógłlbym ci odmówić moja seksowna kobieto?
Przejechałem jezykiem po jej wargach i zjechałem na szyję.
- Boże, Bello, jak ty pachniesz! Cudownie, mógłbym zarabiać na perfumach z ciebie!

Bella

- Niestety Edwardzie, fortuna przejdzie ci koło nosa. Ja jestem tylko dla wybranych i wyjątkowych osób... - Zachichotałam. - Pocałuj mnie.

Edward

Znów wróciłem na usta i igrałem z nią przybliżając się i oddalając. Później złapałem w zęby jej dolną wargę i nagle wręcz rzuciłem się na nią. Całowałem ją z całą miłością i zapałem.