Restauracja

Sam Winchester

Postanowiłem zjeść śniadanie , ciekawe co mają tu dobrego .
Potem muszę się rozejrzeć po okolicy .

Hayley

/droga/

zostawiłam swój samochód na parkingu i szybkim krokiem podążyłam do drzwi reastauracji. swoje pierwsze kroki skierwoaam do tamtejszej toalety za natychmiastową potrzebą.
następnie podeszłam do lady i zamówiłam kubek kawy z mlekiem do tego naleśniki, jako przysmak reastauracji. siedząc przy barze zauważyłam chłopaka, który zajął stolik przy oknie. wpatrywał się w jakiś obiekt za oknem. wydał mnie się dziwnie znajomy.
szybko odpędziła ta myśl i dokończyłam swoje, rzeczywiście smaczne danie. płacąc rachunek dopiłam kawę i rzuciłam ostatnie przelotne spojrzenie na chłopaka. okazało się, że i on na mnie patrzył gdy go na tym zlapałam, opuścił wzrok, a ja niemal wybiegłam z restauracji.
byle by jak najszybciej stąd odjechać.
wsiadłam do swojego jeepa nie oglądajac się za siebie ani razu.
jak najdalej stąd.

/pierwsza lepsza ulica/

Taylor

*skądś tam*

Wchodzę szybkim krokiem do restauracji i siadam przy pierwszym lepszym stoliku. Podchodzi do mnie kelner z głupim uśmieszkiem na twarzy. Podaje mi menu. Zamawiam pierwsze co mi się rzuciło w oczy. Wypadło na naleśniki z syropem klonowym. Nawet nawet danie. Po kilku minutach kelner przynosi mi zamówione danie. Jem je dość szybko a potem zamawiam jeszcze kawę z mlekiem. Rozglądam się po pomieszczeniu w poszukiwaniu przystojniaków. Niestety. Takowych tu w tej chwili nie ma. Po wypiciu kawy płace rachunek i wychodzę.

*sklep z biżuterią*

Bella

/ auto Eda /

Weszliśmy do restauracji i zajęliśmy jeden z wolnych dwuosobowych stolików.
- Co zamawiasz - zapytałam Edwarda, kiedy przeglądałam menu, ponieważ byłam niezdecydowana.

Edward

- Och, nie wiem. Miałem nadzieję, że ty mi coś doradzisz. - Uśmiechnąłem się łobuzersko.
Pierwszy raz dzisiejszego dnia, zdałem sobie sprawę, jak pięknie wygląda moja dziewczyna...
- Mówiłem ci, że ślicznie wyglądasz?

Bella

Momentalnie się zarumieniłam.
- Nie przypominam sobie - powiedziałam szczerze.
Siedząc teraz na przeciw niego i przed oczami pojawiły się wszystkie chwile z ostatniego miesiąca. Prawie cały czas spędzałam z Edem. A te jego pocałunkii... Brakuje mi tego. Zerknęłam ukradkiem na jego usta.
- Spagetti? - zaytałam.

Edward

- Czemu nie. - Skinąłem na kelnera, żeby do nas podszedł. Złożyłem nasze zamówienie i perfidnie zacząłem się gapić na Bellę. No co? Brakuje mi ludzi. Szczególnie takich ludzi...

Bella

Gaił się na mnie jakby zobaczył mnie pierwszy raz. Odcrząknęłam.
- Mógłbyś łaskawie nie patrzec tak na mnie? Stresuje się. - Zarumieniłam się. Bóg wie czego,

Edward

- Och przestań. Dobrze, przestanę się na ciebie patrzeć... Jeśli ty przestaniesz się ciągle rumienić. - Uśmiechnąłem się łobuzersko.

Bella

- Ej! Ja na to nie mam wpływu - próbowałam się bronic.
Kelner podszedł do naszego stolika i położył na nim nasze jedzenie.
Szybko chwyciłam rurkę i pociągnęłam duży łyk coli. Byłam spragniona.

Edward

- Widzisz, tak samo jest ze mną. Po prostu nie mogę przestać się na ciebie patrzeć. Ewentualnie mogę dać ci przez chwilę z tym spokój.
Zabrałem się do jedzenia. Nawet nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo byłem głodny. Nim się nie obejrzałem, mój talerz był pusty. Opróżniłem więc szklankę coli do kompletu i usadowiłem się wygodniej na krześle.

Bella

Edward skończył, a ja jezcze jadłam.
Może i spagetti nie było dobrym wyborem. Piekielnie długi makaron często zwisał mi z ust, a ja nie mogłam sobie z nim poradzic. Czułam się zażenowana z powodu prawdopodobnie brudnych ust.
- Pięknie, Bello. Ty to masz pomysły! - zganiłam się w myśłach.

Edward

Znudziło mi się patrzenie na podłogę, więc spojrzałem na Bellę. Zacząłem się chichrać, bo strasznie się ubrudziła jedząc spaghetti.
- Czekaj, pomogę ci to wszystko zetrzeć.
Podszedłem do niej, wziąłem chusteczkę i zacząłem ścierać sos z jej ust i policzków.

Bella

- To wcale nie jest śmieszne! - Oblizałam usta i zrobiłam obrażoną minę. - Takie jedzenie męczy - poskarżyłam się.

Edward

- Owszem, to jest śmieszne. Ale nie martw się. Już nie masz śladu po żadnym sosie! - Zachichotałem.
Spojrzałem Belli w oczy i nagle zapragnąłem ją pocałować. Spojrzałem na jej usta, a potem znów w oczy. Może się myliłem, ale zobaczyłem, że ona tez tego chciała.
Pochyliłem się więc i delikatnie pocałowałem jej pełne wargi.

Bella

BOŻE! Jak mi tego brakowło! Zaczęłam zachłannie oddawac jego pocałunek. Jego cudowne włosy chwyciłam między palce i zacęłam się nimi bawic.

Edward

Tak... Tego mi było trzeba. Bella szybko odwzajemniła pocałunek i zaczęła się bawić moimi włosami. Złapałem ją za szyję i przyciągnąłem jeszcze bliżej. Wszystko byłoby piękne i cudowne, gdyby ktoś nam nie przerwał charakterystycznym odchrząknięciem. Kurwa!

Bella

Co do chuja?
Odwróciłam się do tyłu i zauważyłam kelnera. Jakim, kurwa, prawem nam przerwał?
- Coś nie tak? - zapytałam jadowicie i zerknęłam na Edwarda, który równie opserwował intruza.

Edward

Kelner się tylko patrzył na Bellę.
Okropnie się wręcz wkurwiłem. Nie dość, że przerywa nam w tak cudownym momencie to jeszcze się nie odzywa jak jakaś niemowa?
- Moja dziewczyna spytała czy coś jest nie tak. Mógłbyś, do cholery, jej odpowiedzieć?!