Restauracja

Bella

Kelner odszedł, ale wcześniej poczułam jak wkłada mi coś do kieszeni kórtki wiszącej na oparciu. Skurwysyn.
- Idziemy stąd? - spytałam mojego chłopaka.

Edward

- Jasne. Mam dosyć tego miejsca jak na dziś. To może ja pójdę zapłacić rachunek, a ty się zbierz i zobacz co ten dupek ci napisał. - Puściłem do niej oczko i poszedłem zapłacić ten jebany rachunek.

Bella

Droga nieznajoma!
Mam ogromną nadzieję, ze ten dupek z którym tu przyszłąś nie jest Twoim chłopakeim. Cóż, jeżeli się mylę to może i tak wyskoczyłąbyś gdzieś ze mną? Zazwoń. 555555555.
Brian

PS. Seksownie wyglądasz. Jestem pewnien, że mógłbym zaspokoic cię lepiej niż ten kretyn.

Zdenerwowałam się. Jak on mógł nazwac Edwarda dupkiem i kretynem. Nie chiałam byc uż tu dłużej. wybiegłam na zwenątrz restauracji i stwierdziłam, że tam poczekam na mojego chłopaka. Z oczu lały mi się łzy.

Edward

Gdy załatwiłem sprawę z rachunkiem podszedłem do miejsca gdzie była Bella... a przynajmniej miała tam być. Gdzie ona do cholery wybiegła? Coś się stało? Może pogniewała się na wzmiankę o tym liściku?
Wybiegłem przed restaurację i zobaczyłem, że moja dziewczyna siedzi na ławce i płacze. Podbiegłem do niej szybko i przytuliłem ją.
- Co się stało kochanie? - zapytałem.

Bella

- N- nic. - Skłamałam i otarłam łzy.
- A otóż stało się! Jakiś pojebaniec cię obraża i w dodatku mówi, że ona zaspokoi mnie lepiej. Cóż ty tego jeszcze nie zrobiłeś więc nie mogę powiedziec jaki ty w tym jesteś, ale jestem pewna, że boski - powiedziałam w myślach.
Przycisnęłam sie do niego mocno.
Chwila! Powiedział do mnie kochanie! OPierwszy raz. Wcześniej mówił, że mnie kocha, ale nazywał mnie po prostu Bellą. Nagle na moich ustach pojwił się delikatny uśmiech. Podoba mi się to!

Edward

Zauważyłem, że się delikatnie uśmiechnęła. Ale zaraz, przed chwilą zanosiła się płaczem. O co chodzi? Najpierw muszę się dowiedzieć czemu płakała... Później zajmę się zdradzieckim uśmieszkiem.
- Hej, nie jestem ślepy, widzę, że coś się stało. Przecież wiesz, że możesz mi powiedzieć o wszystkim. No, to o co chodzi?

Bella

Podniosłam głowę i delikatnie musnęłam jego wargi swoii. Po chwili się oderwałam i podałam mu karteczkę.

Edward

Czytałem tę karteczkę i miałem coraz większą ochotę wpaść do tej restauracji i zdrowo przypierdolić temu gnojowi. Co on sobie, kurwa, myśli? Zagotowałem się od środka. Zgniotłem ten "liścik" i rzuciłem gdzieś za siebie.
- Pierdolony kretyn - zakląłem cicho.
Niech ja go tylko spotkam.

Bella

Edward się zdenerwował. Moze nie powinnam mu tego pokazywac.
- Przepraszam, słońce - powiedziałam cichuteńko.

Edward

- Przestań, to nie twoja wina, że jesteś taka wspaniała i każdy facet na ciebie leci - powiedziałem i cmoknąłem ją w czoło.
Nagle do głowy wpadła mi pewna myśl.
- Nie chcesz się chyba z nim umówić, prawda? - spytałem zaniepokojony. Może płakała dlatego, że nie wiedziała jak mi powiedzieć, że mnie nie chce? To by było całkiem do niej podobne...

Bella

- Edward! - powiedziałam niedowieżająco. Jak on mógł tak myślec. - Pamiętasz jak mówiłam, że cię kocham? Nadal tak jest, nic się nie zmieniło, skarbie. - Uśmiechnęłam się i złączyłam nasze dłonie.

Edward

Odetchnąłem z ulgą i się uśmiechnąłem.
Jedną sprawę mamy już załatwioną. Teraz tylko ten uśmiech-zdrajca... Nie daruję jej tego.
- To dobrze. A mogłabyś mi zdradzić skąd się u ciebie wziął ten uśmieszek, chociaż chwilkę temu zanosiłaś się płaczem? - spytałem.

Bella

- Jaki uśmiech? - Nie wiedziałam o co mogło mu chodzic.
- Aaaaa ten - przypomniałam sobie. - Yyy no wiesz, ten, no, yyy powiedziałeś do mnie yyy kochanie - szepnęłam i zarumieniłam się.

Edward

Zaśmiałem się.
Złapałem ją delikatnie za podbródek tak, żeby na mnie spojrzała.
- I pomyśleć, że nie robiłem tego wcześniej - powiedziałem i pocałowałem ją delikatnie.
"Ale ty jesteś dzisiaj romantyczny Cullen" - pomyślałem.

Bella

Zatelepałam się z zimna.
- A czy ja dzisiaj mówiłam jak cię kocham? - zapytałam. - I kocham jak jesteś zazrosny. - Pocałowałam go brutalnie w usta.
Boże, swan aleś ty się zmineiła !

Edward

Oderwałem się od niej, żeby złapać trochę powietrza.
- Coś mi się obiło o uszy - wyszeptałem. - I możesz mi wierzyć na słowo. Ja też cię kocham Bello - dodałem.
Ściągnąłem swoją kurtkę, bo zauważyłem, że Bella zatelepała się z zimna. Okryłem nią jej ramiona, po czym wstałem i ponownie wyciągnąłem rękę do mojej dziewczyny, żeby pomóc jej wstać.

Bella

Edward dał mi swoją kurtkę, ale nie chciałam, aby zmarzł więc prędko mu ją oddałam. I żeby się lekko ozgrzac pobiegłam do jego samochdu.

/ auto Eda /